‘Mannen en vrouwen rouwen anders’ Is wat je hoort na groot verlies Soms niet zo zichtbaar voor omstanders Want verdrietig zijn, hoe doe je dat precies? Er is geen draaiboek of protocol voor Wat het dus zo lastig maakt voor iedereen Daar waar je je kind verloor Ben je samen, maar ook alleen Niemand weet hoe verslagen hij was Toen uit het niets bleek dat onze dochter niet meer in leven was Die echo, dat beeld waar hij naar keek De stilte in die grote ziekenhuiskamer Ondanks zoveel mensen om eens heen Leek de wereld in één klap veel eenzamer Papa met verdriet en pijn En tegelijkertijd de grootste steunpilaar die er maar kan zijn Zijn toekomstbeeld vervlogen De pijn in mama haar ogen Niemand ziet echt wat het hem doet Als hij graag afleiding in zijn werk zoekt Met onze oudste dochter op pad gaat Haar grootste steun en toeverlaat Dan ‘s nachts als we samen praten Leer ik van hem dat we haar niet in de steek hebben gelaten Als hij het verdriet voelt van wat hem overkomt En we allebei weten hoe graag we haar hadden verwelkomt Veel verschil qua schuldgevoel Verdriet, spanning, angst, gemis Snapt hij toch precies wat ik bedoel En vinden wij - mede dankzij onze dochters - weer de verbintenis Het verdriet en de lege plek zal er altijd zijn Hoe groot ook of hoe klein Maar samen met deze super papa - wat iedereen kan beamen Weet ik zeker dat wij het redden samen Je dochters en je vrouw houden heel veel van jou!
Tanja
Comentários